O szybę obojętności uderzają krople myśli. Wciąż nowe i nowe. Roztrzaskują się o zimną taflę i powoli spływają w dół, by skroplić się na parapecie percepcji i spaść w mroczną pustkę zapomnienia.

W swej nieskończonej wędrówce krople te zatrzymują się czasami w krainie, gdzie nie sięga twój wzrok, ani słuch. Jednak sięgnąć może tam twój umysł, pod warunkiem, że tego zechcesz.

Zapytasz pewnie gdzie jest ta kraina? Tuż obok każdego z nas... Tak blisko, że niektórzy, zapatrzeni w świat przed sobą, świat techniki, mediów i pop-kultury, nigdy tego nie dostrzegą. Jest to świat naszych myśli - zapomnianych i odrzuconych. Kraina naszych marzeń - odmiennych, łamiących schematy i reguły. Świat naszego własnego zdania - tego, którego baliśmy się wypowiedzieć.

Czy zechcesz udać się tam wraz ze mną?